TRZNTRX schreef:Tijdens de eerste "sessie" van praten met de mol valt het mij op dat Gilles telkens onbewust meekijkt in de spiegel naar de persoon over wie Hanne het dan heeft. Nadien herpakt hij zich en doet het bijna niet meer met de drie anderen.
Ik weet genoeg 
Ja, dat had ik ook direct al gezien en ik dacht meteen: "Jongens, dat kan toch niet, ziet die gast gewoon kijken naar de persoon die aangesproken wordt. Dat ligt er zo vingerdik op." Zo verraad je jezelf toch big time als mol, dat is gewoon not done. Geweldige montage, denk ik.
Daarna doet hij het minder en vooral: hij kijkt dan ook naar de anderen in de spiegel, maar de persoon naar wie hij kijkt, is niet degene die wordt aangesproken door de persoon aan de microfoon. Dan ga je weer twijfelen: mmh, blijkbaar was dat daarnet toch toeval.
Ook geweldige montage: de "reacties" van Cathy en Gilles, die we zien als Hanne aan het woord is. Ik zet hier reacties tussen aanhalingstekens, want eigenlijk is het juist andersom:
het is de spreker Hanne die handig inspeelt (reageert) op wat zij ziet. Toevallig begint Cathy om iets te lachen , als Hanne aarzelend begint te spreken: "Zou het kunnen....dat je je op een of andere manier aangesproken voelt ...of dat je beseft dat ...)en Hanne pikt daar handig op in ("Wie zie ik daar zo lachen? Cathy, zijde gij da?"). Ook heel goed gemonteerd en enorm toeval dat Cathy juist begint te lachen op een ideaal moment. Hanne maakt er echt een klucht van: ze ziet Gilles naar links en rechts kijken, en speelt daar dan handig op in met: "Kijk eens voor je, niet naar links, niet naar rechts." En zelf maar lachen! "Molletje, molletje, waar zit je?"
Dat was puur improvisatietheater van Hanneke. De persoon aan de microfoon was commentaar aan het geven op wat zij zag (het leek bij momenten op wat Herman Verbruggen doet bij 'Komen eten').
Ontvang bewijs van de crime scene
