Maar eventjes ernstig.
Ik ben nog eens die kookproef aan het herbekijken.
Er zitten meer mogelijke sabotages in dan je zou denken.
Nele : "We gaan beginnen, niet te chaotisch."
Manu :
"En recept per recept."
Dat klinkt logisch, maar mocht Manu toch de mol zijn, dan stuurt ze er direct op aan van nog niet naar de nodige ingrediënten te kijken voor hoofdgerecht en dessert.
Gevolg : de aardappelen die lange tijd op het vuur moeten staan koken, en het vlees dat ook geruime tijd nodig heeft om gebraden te worden raken waarschijnlijk al niet op tijd.
Dat de Portugeestalige Manu niet weet wat gofio is, is ook weinig waarschijnlijk.
In Brazilië kennen ze gófio wel degelijk, toch ten minste in bepaalde streken.
Ik ga het eens aan een Braziliaanse vragen, maar ik ben er quasi zeker van dat ze dat moet begrijpen, die Spaanse vriendin uit Madrid vindt het ook weinig geloofwaardig.
Dus dat zou dan ook een mogelijke mollenactie zijn.
Mijn leraar Portugees vindt het in elk geval hilarisch dat zij León "niet begreep" en "gofio" ook niet, en hij is vooral een fan van de Braziliaanse variant (ik meer van de Europese variant)
We zien de ingrediënten die nodig zijn voor het voorgerecht (en Manu heeft het dus al zo gedraaid, dat ze zeker geen oog hebben voor ingrediënten van het hoofdgerecht of dessert) : gofio, munt, ui, look, visbouillon.
Wat moet daar langst op het vuur staan, en moet dus eerst aan begonnen worden?
Gofio, laat dat nu net het ingrediënt zijn dat Manu "niet begrijpt".
Waarvoor gaat ze eerst : de bouillon.
Als je natuurlijk écht niet zou weten wat gofio is, is die bouillon, een logische keuze, maar anderzijds, ze hebben de foto, ze moeten zich toch afvragen wat die papperige massa is, munt kan het niet zijn, ui ook al niet...
Ze beelden visbouillon uit, Nele wijst duidelijk naar de fles, en daarna doen ze een vis na.
Voor mij is dat een perfect uitbeelden van visbouillon.
Toch maakt Anke daar alleen "vis" van.
Ook dat zou kunnen een daad van sabotage zijn.
Sven zegt : ik heb eieren...
Is het dan niet vreemd dat het later Philippe is die met de eieren loopt, en ze allemaal breekt?
Het duurt te lang en Bert beslist om de eerste rij te claimen, Uma claimt de tweede.
Het indelen kan zijn om de efficiëntie te verhogen, maar het kan ook bedoeld zijn om cruciale ingrediënten in handen te krijgen, zodat die erg lang op zich zullen laten wachten.
En als je al je eieren in één mandje wilt leggen als Mol, kies dan de minst handige Harry uit het gezelschap.
Nele beeldt nu goed de wortelen uit, Manu lacht geamuseerd met haar impersonatie, maar doet zelf niet echt iets productiefs.
Anderzijds is dat wel vreemd, want ze gingen zich eerst concentreren op het voorgerecht, de wortelen zijn nodig voor het hoofgerecht.
Het is Anke die concludeert : wortel, ajuin, vis.
Yens staat er wat bij en kijkt er naar, zijn inbreng is minimaal.
Nu beelden ze met z'n tweeën look uit, daarmee hebben ze alle ingrediënten van het hoofdgerecht, behalve juist datgene dat langst van al zal moeten op het vuur staan... de gofio.
Sven brengt het eerste ingrediënt: look.
Zolang ze echter geen bouillon hebben of ui, kunnen ze nog niet veel doen.
Toon meldt dat hij bij de witte wijn zit, en wordt door Yens naar de keuken gestuurd met dit ingrediënt.
Dat is vreemd van Yens, want witte wijn zit niet in het voorgerecht, maar wel in het hoofdgerecht.
Ofwel hebben ze dat ingrediënt al uitgebeeld, maar is het niet getoond in de aflevering.
En ook van het hoofdgerecht zijn ze dus niet begonnen met de ingrediënten uit te beelden die langst moesten op het vuur staan (de aardappelen of het vlees), maar beeldden ze eerst wortelen uit, en dan witte wijn.
Emanuelle legt nog eens heel erg hard de nadruk op het feit dat ze geen idee heeft wat gofio is (op de zak staat : gofio de millo, in het Portugees zou dat dus : gófio de milho zijn, zooo moeilijk om te begrijpen, hee...
)
Emanuelle is ook heel de tijd bezig dat ze niet weet wat het is, maar het is Nele die op het idee komt om dan maar een woord uit te beelden dat erop lijkt, maw. zij zorgt voor een praktische oplossing, Manu blijft zich op het schijnprobleem richten.
Sven is wel erg sloom wanneer het alarmsignaal van de timelapse camera weerklinkt.
Hij wordt gepakt met de wortels.
Dat betekent extra tijdverlies voor de keuken voor bij het hoofdgerecht, want ook wortelen moeten een tijdje op het vuur staan.
En het creëert de kans dat Sven straks de koks mag vervangen en er een potje van maken
Anke krijgt melding van een ajuin en visbouillon, maar vindt de ajuin belangrijker, hier kan ik niets op aanmerken, want de tijd om die klaar te maken is puur afhankelijk van de temperatuur van je water.
Nu Nele super veel moeite doet om de broodnodige gofio te halen, schiet Bert in actie.
Hij loopt doodgemoedereerd tussen de putten, zodat de timelapse camera hem vat, en hij 'moet' koken, samen met Sven.
Op die manier gaat er super veel tijd verloren.
Immers, het koken ligt niet alleen stil terwijl ze dicht bij opdienen zitten, en de gofio is nog steeds niet ter plaatse.
De paprika van het hoofdgerecht blijkt ook al aanwezig, maar net zoals de gofio zijn de 2 hoofdingrediënten : aardappelen en vlees niet aanwezig.
Voor het voorgerecht zijn slechts 2 ingrediënten te weinig : munt en gofio.
Bert put zich uit om het minst belangrijke van de 2 : munt goed uit te beelden.
Leuk, maar op die manier blijft het hoofdingrediënt, de gofio, achterwege.
Slimme zet als je de mol bent, je komt goed over omdat je perfect de munt uitbeeldt, maar ondertussen ben je het onmogelijk aan het maken dat het voorgerecht nog lukt.
Daarna doen ze nog eens de golfbeweging.
Pas nu merkt coördinator Jens op dat ze moeten kijken of er iets is dat hen aan golf doet denken.
Uma heeft de gofio.
Ze spreekt het fout uit qua klemtoon).
Ze meldt dit keurig, vraag is of zij al eerder wist dat het iets met golf moest zijn.
Als ze dit al eerder wist, dan kan ze makkelijk dit cruciale ingrediënt achtergehouden hebben.
Jens mag de wortelen op de toog leggen van Yens, hij had beter eerst de gofio laten komen, want die wortelen zijn maar nodig voor het hoofdgerecht, terwijl de gofio echt cruciaal is om het voorgerecht nog een kans te geven.
Sven en Bert beelden nu een biefstuk uit, opnieuw een ingrediënt dat nodig is voor het hoofdgerecht.
Ze weten nochtans dat ze dicht bij het punt zitten waarop het voorgerecht moet afgeleverd worden.
Uma brengt het biefstuk naar de keuken.
Het biefstuk, de wortelen en de gofio liggen al op de toog, en toch houden Bert en Sven zich verder bezig met het uitbeelden van ingrediënten.
"Zonder munt gaat die jongen niet blij zijn", zegt Bert.
Ook dat lijkt mij een mollenstreek, die munt is maar een detail in vergelijking met het hoofdingrediënt dat ze nu wel hebben, maar laten liggen op de toog.
Ze hebben nu eindelijk gofio, en Sven zegt direct tegen Bert dat hij er meer water moet bijdoen...
"Al het water mag erbij, hee?", vraagt Bert.
Hier saboteert Bert of Sven.
Het resultaat is natuurlijk dat het een slap soepje wordt in plaats van gofio, en om nog te laten indikken is er onvoldoende tijd.
Nadat Sven aan Bert vroeg er meer water bij te doen, en Bert daarvan profiteerde om er al het water bij te doen, is Sven nu plots verwonderd dat de gofio niet dikt.
Hij had er waarschijnlijk een hele emmer bijgegoten, en zich dan afgevraagd waarom het waterachtig is...
Bert gaat nu voor indikken, terwijl hij er eerst al het water wou bijgieten...
Er is natuurlijk geen tijd meer en uma mag met een groen lachje het waterig soepje opdienen.
Ze probeert het nog te redden door het als "una sopa de cebolla" (uiensoep) te serveren.
¡Buen provecho!
De munt komt nog aan, maar helaas te laat.
Nu pas, hoewel ze al veel minder belangrijke ingrediënten hebben laten leveren, merkt Jens op dat de aardappelen er niet zijn.
Opnieuw, net zoals de gofio, het ingrediënt dat lang op het vuur moet staan, en essentieel is, want het zit in de naam van het gerecht zelf.
Ze komen quasi gelijktijdig op het slechte idee om het als een klap uit te beelden (zou Will Smith ook naar de Mol gekeken hebben?)
De tomaten komen aan via Jens.
De aardappelen niet.
Hier zou eventueel de coördinatie kunnen gemold hebben.
Ondertussen gaan Bert en Sven ook de ingrediënten van het nagerecht 'bestellen'.
Philippe zegt dat hij de amandelen heeft.
Yens zegt te wachten, want het is "nog niet 100% zeker".
Ook dit kan een mollenactie zijn, want het uitbeelden van Bert was hier toch wel duidelijk.
Sven doet nu perfect een kip die een ei legt na.
Eieren zijn inderdaad ook cruciaal voor dit nagerecht.
Philippe komt met het zakje met eieren aangestoven, duikt perfect weg voor de timelapsecamera, en legt de eireen dan op dat beweeglijke plankje, zodat ze er onmiddellijk afvallen.
10 van de 12 breken, met deze actie heeft hij het dessert al quasi onmogelijk gemaakt.
Maar er blijven nog 2 eieren over.
Vraag is : mocht hij dat zakje met eieren naast dat beweeglijk plankje zetten, of was dat niet toegelaten?
De eieren konden nooit stabiel staan op dat plankje.
Of mocht hij eventjes wachten tot iemand van de keuken de eieren kwam oppikken?
Bert zegt om aan het hoofdgerecht te werken, en het nagerecht te laten voor wat het is.
Op dat moment klinkt een vreemd geluidje in de achtergrond, een beetje Indiana Jones achtig, triomfantelijk, eigenlijk.
Is dit een auditieve hint?
Ook dit is een mollenachtie.
Wat opvalt hier: hoewel ze het vlees van in het begin hadden, staat de pot niet op het vuur.
Bert is bezig de groenten mooi fijn te snijden.
Sven loopt wat rond met het gerecht.
Een van de 2 had duidelijk beter het vlees gebraden, terwijl de andere de wortels, ui en tomaat snijdt.
Beiden zijn hier verdacht.
Het is ook geen erg logische keuze om volop voor het hoofdgerecht te steken, want de aardappelen ontbreken nog, en de tijd vliegt voorbij.
Bert drinkt wat wijn, en geeft de fles aan Sven, "om te kalmeren".
Maar ook een goede methode om de tijd te doen verstrijken zonder dat het vooruit gaat....
Bert kookt eerst alle groenten.
Nu pas merkt Bert op dat ze nog altijd geen aardappelen hebben.
Geen van de 2 heeft de laatste tijd iets uitgebeeld.
Nu gaan ze nog eens de "pataat" uitbeelding maken.
Anke raadt slagroom, klets, slag.
Ik vind dit niet zo onlogisch, hier zie ik niet direct sabotage in.
Yens maakt er gehakt van, dat vind ik wel wat verdacht.
Jens wordt om gehakt gestuurd, en moet dus samen met Toon koken.
Bert geeft nog eens het slechte advies om het nagerecht te laten vallen, want met de tijd dat ze nog hebben trekt Jens terecht de conclusie dat ze de aardappelen nooit meer zacht gaan krijgen.
De aardappelen komen nooit aan, vermits Yens er gehakt van gemaakt heeft.
En vermits Jens zijn tijd wil steken in het nagerecht -wat heel logisch is-, is het vlees compleet rauw, en weer mag Uma met een bezorgde glimlach de 'haute cuisine' opdienen.
¡Buen provecho!
Het nagerecht kon eigenlijk ook al niet meer lukken, vermits Philippe de eieren had laten vallen, maar om zeker te zijn dat ze toch geen perfecte miniportie zouden serveren, strooit hij ook nog eens maximaal de amandelen over het veld, omdat hij met een open zakje amandelen naar de toog snelt.
Jens en Toon beelden perfect een kameel uit, omdat kaneel nu eenmaal veel moeilijker uit te beelden is.
Anke maakt hier wel verdacht kamelenbulten van, en Yens stuurt heel verdacht Uma naar de kameelachtige.
Philippe gaat helpen door de kameel met brood te lokken.
Vraag is of dat geen manier is om tijd te verspelen.
De kameel komt aan, en Toon en Jens schrikken zich een bult.
Ze zien er de humor wel van in, en beelden nu op perfecte wijze het kaneelstokje uit.
Anke snapt het deze keer wel, Yens grijnst als een boer met kiespijn, alsof hij niet blij is dat ze het juiste ingrediënt gaan toegeleverd krijgen.
Uma brengt feilloos de kaneelstokjes.
Toon ontdekt de dessertwijn bij de dromedaris.
Alles is er om een miniportie te maken.
Helaas zijn de keukenkunsten van Toon en Jens van het niveau dat Piet Huysentruyt zou beginnen bleiten.
De foodblogger ziet de geplette lange vingers met lange tanden aan, en gaat voor de wijn.
Wie heeft nu gemold?
Het is weer een proef die serieus voor interpretatie vatbaar is.