Ik vraag mij af of er iets af te leiden valt uit de manier waarop de makers alles aan ons presenteren.
Als programmamaker is het niet lollig als gans Vlaanderen al na drie episodes de mol geïdentificeerd heeft. Het lijkt mij aldus de kunst om uit die enorme hoop filmmateriaal enerzijds net genoeg mollenstreken te tonen opdat wij ook een kans krijgen om mee te zoeken, en anderzijds om er genoeg ruis in te steken zodat de mol niet opvalt.
Wanneer ik na het bekijken van een aflevering denk dat die of die kandidaat toch wel vree mollig uit de hoek kwam, denk ik dat het net de bedoeling was van de makers om mij dat gevoel te geven.
Concreet voorbeeld : in de eerste aflevering loopt Bahador samen met Channy achter de mariachiband die "Come on, Eileen" speelt. Channy en Bahador hebben allebei het idee dat ze de melodie herkennen maar komen niet op de titel, waarop Bahador uitroept van "allez, komaan!".
Dat maakt Bahador voor mij instant een stuk minder verdacht . Als mol moet je toch maar de cojones hebben om te riskeren dat Channy , die je op dat moment ook nog niet goed kan inschatten omdat het spel nog maar net begonnen is, zo ongewild toch de juiste titel vindt.
Als programmamaker daarentegen zou ik het hilarisch vinden dat een kandidaat zich onbedoeld zo verdacht opstelt en dit zéker in het programma steken.
Kandidaten die tot nu niet te veel opvallen, zijn in dat opzicht net wel suspect. Zo wordt Katrien beduidend minder verdacht geportretteerd dan pakweg Steve, waardoor ze voor mij elk aan het ander eind van het spectrum vallen.
Herinneren jullie zich nog hoe dat ging in eerdere seizoenen? Viel Eline of Gilles (of Magda, Hugo of Marc) jullie al van in het begin op, of vlogen die ook eerder onder de radar in het begin?