Gilles Van Bouwel & Gilles de Coster: “Dé ideale mol? Het is gewoon één gigantische mindfuck”
Vandaag om 02:00
door
Bert Heyvaert
Gilles Van Bouwel & Gilles de Coster: “Dé ideale mol? Het is gewoon één gigantische mindfuck”
Delen
Tweet
Mail
Heerlijk. Hadden we bij de NU eens een strak plan: een héél interview over hoe ze de mol selecteren. Hoe screenen ze die? Welk karakter komt in aanmerking? Hoe is hij of zij voorbereid? Op de rooster: presentatoren Gilles De Coster en Gilles Van Bouwel. Eén van hen zou wel plooien, íéts cruciaal lossen. Dachten we. Tot ze doodleuk meldden: “De mol? Ah, dit jaar hebben we die niet vooraf gekozen.”
“Het is gewoon één gigantische mindfuck.” Beter kon Gilles De Coster het niet omschrijven. Voor de kijkers, die straks naar De mol beginnen te kijken zonder mol. Voor de kandidaten, die naar Viëtnam afreisden, speurend naar een saboteur die er nog niet was. En voor ons, want nu zitten we hier met onze vragen. Over de psychoanalyse van de Ideale Mol.
Zelfs Gilles Van Bouwel – ex-mol uit 2016, nu presentator van het speurprogramma Café de mol – snapt het niet. “Voor alle duidelijkheid: ik weet van níks. De komende tien weken zoek ik met heel Vlaanderen mee, en daarom vertellen ze me zo weinig mogelijk – héél frustrerend. Maar echt: géén voorbereiding? (blaast) Dat moet een héle straffe mol zijn. Ik wist het destijds twee maanden voor vertrek, en vanaf dan dacht ik alleen maar: ikbendemol, ikbendemol, ikbendemol,… Hoe gedraag ik me? Hoe saboteer ik? Hoe reageer ik als ze het vragen? Die tijd had ik nodig.”
Heb je toen in de spiegel geoefend op je pokerface?
Van Bouwel: “Jazeker.”
De Coster: “Echt? Zijn daar beelden van?”
Van Bouwel: “Nee, dat is nooit gefilmd. Ik had wel al snel door: ontkennen, dat gaat niet werken. Veel te verdacht. Dus mijn plan was om ambigu te blijven, alles weg te lachen. Maar die voorbereiding was veel méér, hé. De productie is vier avonden langs geweest, en heeft me overladen met informatie. Alle details over de proeven, alle tactieken werden op voorhand besproken. Terwijl nu… Die mol moet eigenlijk een kameleon zijn. Zich vliegensvlug aanpassen aan de situatie waarin hij terechtkomt.”
Gilles Van Bouwel & Gilles de Coster: “Dé ideale mol? Het is gewoon één gigantische mindfuck”
“We verstopten alle namen van deelnemers in de trailer. Na 70 minuten waren ze op de fora állemaal gevonden. Die snelheid is scary.” FOTO: INGE KINNET
De mol zelf mag het dan niet geweten hebben, maar jullie wisten als makers toch wel wie je zou kiezen?
De Coster: “Neen, écht: we hebben de mol gekozen op basis van een korte test van enkele minuten, die eerste dag in Viëtnam. Die zal je ook integraal zien in de eerste aflevering.”
Dat is toch een gigantisch risico?
De Coster: “Wacht even: uiteraard waren alle kandidaten vooraf grondig gescreend. We wisten heel goed welk vlees we in de kuip hadden, op basis van psychologische testen op improvisatie, stress, geheimhouding,… Die zijn heel talrijk.”
Van Bouwel: “En vooral ook heel geheim.”
In hoeverre speelt het juiste gezicht mee? Dana Ketels, experte in lichaamstaal, zegt: de ideale mol heeft een rond, symmetrisch gezicht. Puur biologisch vertrouwen we die sneller. Gilles, Eline en Pieter – de laatste drie mollen – voldoen aan die beschrijving.
De Coster: “En als we de volgende keer iemand met een asymmetrisch gezicht nemen, dan denken de kijkers: Dat ligt er te dik op. Nee, we doen het niet bewust. Maar nu je het zegt: ergens willen we wel dat de kijker de mol graag ziet. Hij moet tenslotte tien afleveringen mee.”
Van Bouwel: “Zeg je nu indirect dat je me toch sympathiek vindt?”
De Coster: “Nee, schrap dat laatste maar. (lacht) Het is wel zo – en nu ga ik hem te veel plezier doen: bij Gilles hadden we direct een goed gevoel. Gilles stond meteen op de shortlist. Dus ja, een goeie eerste indruk speelt mee. (kijkt naar Gilles) Trouwens, had jij tijdens het selectie-interview niet hetzelfde hemdje aan?
Van Bouwel: (schatert) “Nee, maar het leek er wel op.”
Een psychopaat kan goed liegen, zonder verpinken. Zou dat een goeie mol zijn?
Van Bouwel: “Ik vrees van wel, eigenlijk. Alhoewel: je moet ook aanvoelen hoe ze jou interpreteren. Empathie, goed liggen in de groep: dat is ook belangrijk om te kúnnen saboteren.”
De Coster: “Geef mij maar een menselijke mol. Voor ons moet het ook plezant blijven.”
Van Bouwel: “Eén voordeel voor de psychopaat: hij zou geen last hebben van de eenzaamheid. Dat vond ik het allermoeilijkste aan mol zijn.”
Is het zo eenzaam? In die proeven speel je een andere rol, maar ’s avonds hang je toch gezellig aan de bar?
Van Bouwel: “Nee, het spel stopt nóóit. Net dán proberen ze je in de val te lokken. Cathy (die uiteindelijk het spel won, nvdr.) zei me op een zatte avond na zeven gin-tonics: Gilles, ik wéét dat jij het bent. Dan helpt het niet hoor, dat je in de spiegel geoefend hebt. De realiteit is: je valt ertussen. Je voelt je een buitenstaander bij de kandidaten, en je kan niet praten met de mensen van de productie. Ik heb daar enorm getwijfeld aan mezelf. Ik dacht zelfs dat ze me zouden vervangen omdat ik zo slecht bezig was. (lacht) Kan niet natuurlijk, maar wist ik veel.”
De Coster: “We hebben die opmerking wel meegenomen. Ik heb tegen Eline en Pieter – en ook nu tegen de mol in Viëtnam – gezegd: je krijgt nog een laatste schouderklopje, en weet dat we er niet veel meer kunnen geven. Maar je staat niet alleen.”
Gilles Van Bouwel & Gilles de Coster: “Dé ideale mol? Het is gewoon één gigantische mindfuck”
FOTO: INGE KINNET
Is er geen psycholoog mee, voor bijstand?
De Coster: “Ja, die is er. Maar in de praktijk is het voor de mol moeilijk om daar onopvallend mee af te spreken. Kandidaten luchten er wel vaak hun hart bij, omdat ze moe zijn, of heimwee hebben. Onderschat het niet, hé. Je hebt daar geen gsm, je kan hoogstens één keer naar huis bellen. Dat vraagt wat van een mens. In 2016 was er net de aanslag in de Bataclan. Toen hebben we de kandidaten even uit de cocon gehaald, en gezegd wat er gebeurd was. Dat was nodig. Maar tegelijk dachten we: snel in bed nu, want morgen gaan we boogschieten. Heel maf.”
Hoe zit dat met de info die de kijker krijgt? Hoe wordt die gestuurd? Ik herinner me vorig jaar dat half Vlaanderen arts Steve verdacht na een bepaalde aflevering.
De Coster: “Soms zijn er kandidaten die zich nu eenmaal verdacht gedragen. Wij streven, als productie, een zo evenwichtig mogelijke montage na. Zodat de kijker zijn eigen puzzel kan leggen. En als iemand bewust verdacht doet, gaan we dat niet negeren, maar ook niet uitvergroten.”
‘Café de mol’ zoomt daar sinds vorig jaar wel op in. Beïnvloedt dat de zoektocht?
Van Bouwel: “Het is dubbel. Vorig jaar trokken we vaak foute conclusies, maar soms ook juiste. Ik wéét dat de productie vaak met een bang hart kijkt naar ons.”
De Coster: “Klopt. Daarom gaan wij hun programma ook niet sturen. Als ik zeg: Steek dat fragment er niet in, dan weten ze het.”
Van Bouwel: “Vorig jaar hadden we een paar dingen door. Zoals een reactie van Pieter, die ons raar leek. En het feit dat hij nogal resoluut een kamersleutel pakte. Maar tegelijk zagen we in alle kandidaten wel iets. Zoals Jeffrey, met zijn T-shirts. Voor élke proef had die een passende T-shirt aan. Moest hij iemand geblinddoekt kussen, dan stonden er twee kussende ezels op. Bij de schietproef had hij een T-shirt van Pulp Fiction aan. Con-stant. Toen dacht ik wel: Dit is te veel om toeval te zijn.”
De Coster: “Echt? Denk je dan ook niet: Die mannen zullen wel zo loemp niet zijn om dat zó duidelijk te maken.”
Van Bouwel: “Euh…”
De Coster: (lacht) “Neen, dus.”
Gilles Van Bouwel & Gilles de Coster: “Dé ideale mol? Het is gewoon één gigantische mindfuck”
FOTO: INGE KINNET
Van Bouwel: “Ik zal u iets vertellen: in de trailer van dit jaar zat een barcode, die leidde naar de naam Joeri. Dus wij dachten: Ja lap, ze zijn zo loemp geweest om de naam van de mol er al in te steken. Tot bleek dat alle tien de namen in de trailer zaten. Dus ja, soms denken we dat jullie loemp zijn.”
De Coster: “Goed zo. Ik heb graag dat ze ons onderschatten. Trouwens: die namen in die trailer, dat was écht moeilijk. Binaire code, morsecode,… Na 70 minuten waren ze op de fora állemaal gevonden. Die snelheid is scary. Maar ook wel prettig om zien. Het leeft weer. En ik kan weer met de mensen hun kloten rammelen, als ze vragen: Gilles vertel het mij nu ne keer.”
Vertel het mij nu eens, off the record?
De Coster: “Allez kom, tegen u kan ik het zeggen. Het is Jos.”
Wacht even, zat Jos in die trailer?
De Coster: “Check het eens.”
‘De mol’ en ‘Café de mol’, vanaf zondagavond op Vier.
Het Nieuwsblad
De ontbrekende foto's :
![Afbeelding]()
![Afbeelding]()
![Afbeelding]()
![Afbeelding]()
Het geloof aan de waarheid begint met de twijfel aan alle tot dusverre geloofde waarheden. Friedrich Nietzsche.
Nee, kidding, er komt echt wel enorm veel bij kijken dat wij niet zien blijkbaar. Dat je na zo'n reis in een zwart gat valt, geen probleem, al vaker meegemaakt na een zotte ervaring of een prachtige reis. Die bekendheid, die zou ik kunnen missen als kiespijn maar is een tijdelijk noodzakelijk kwaad. Die eenzaamheid echter, daar had ik nog niet bij stil gestaan... Dat je in de groep zit maar er nooit echt deel van uitmaakt... Geen idee hoe ik daarmee zou omgaan... Nu, misschien is het feit dat ik vrij introvert ben en sowieso altijd wel wat dat gevoel heb gehad bij eender welke groep een hulp en zou het voor mij niet zo geheel anders zijn dan voor een ander. Maar toch, plezant is het nu ook weer niet. Het moeilijkste is misschien wel inderdaad dat moment waarop je begint verdacht te worden in de ogen van sommigen en hoe je je dan gaat gedragen tegenover die mensen. Ik denk dat ik het eigenlijk niet zou willen weten, net om te vermijden dat ik me anders zou gedragen. Het moet wel een heerlijke mentale oefening zijn eigenlijk.
De Mol code-opdracht
