koen.willen schreef:Iemand toegang tot deze artikels:SALB plaatste het eerste al.
https://www.demorgen.be/tvmedia/wat-moe ... -b82e395a/
https://www.gva.be/cnt/dmf20190308_0424 ... erdan-ooit
Dit is het tweede, uit GVA:
“Het ongeduld van de kijkers lijkt groter dan ooit”
Een voortdenderende trein die niet meer stopt tot aan de finale.” Zo omschrijft Gilles De Coster (38) de start van De Mol, zondagavond op Vier, waarvan de opnames deze keer in Vietnam plaatsvonden. “We bewaken de identiteit van de mol met haast absurde maatregelen. Voor een buitenstaander is dat misschien onnozel, maar dat maakt het ook voor ons plezant.”
Dat De Mol leeft in Vlaanderen, is een understatement. Vorig jaar was de zoektocht goed voor 1,2 miljoen kijkers. “Ik weet nu al dat mensen me weer voortdurend gaan aanklampen om te vragen wie de mol is”, zegt Gilles De Coster als we hem thuis in Wilrijk opzoeken. “Als ze hun theorie uit de doeken doen, zeg ik steeds dat hun redenering klopt. Zelfs al hebben ze het bij het rechte eind, zoals vorig jaar iemand over Pieter Delanoy. Maar die dacht natuurlijk dat ik aan het zwanzen was.”
“De eerste twee afleveringen zijn klaar, de derde zit nog volop in montage. Aan elke aflevering zitten we wekenlang te sleutelen. Eerst worden de beelden per opdracht gemonteerd, daarna komen de eliminatie en realitybeelden aan de beurt. Van dat resultaat moet nog eens een derde weggeknipt worden, anders is het te lang.” Toch oogt De Coster bijzonder fris. “Ik ben net terug van enkele dagen Italië. Tussen alle drukke bezigheden is zoiets een welgekomen afwisseling”, klinkt het.
Was het makkelijk werken in Vietnam?
Er was één grote moeilijkheid waar we weliswaar aan hadden gedacht, maar die ons toch parten speelde. Het werd er vroeg donker. Je kan dat 's ochtends niet inhalen, want dan zijn ze vaak de set nog aan het opbouwen. De mindere tijdspanne zorgde voor extra stress. Maar het grootste struikelblok was de taalbarrière. In Argentinië en Mexico sprak men Spaans, in Zuid-Afrika konden we Engels spreken. Maar nu was het zelfs lastig om in hun taal goedendag of bedankt te zeggen. De juiste klemtoon en uitspraak is essentieel, anders zeg je iets anders. Ik denk dat er veel 'lost in translation' is geweest met de lokale bevolking. Maar die cultuurshock is ook een deel van de charmes van het programma.
Was je al in Vietnam geweest?
Ja, ik trok eerder redelijk uitgebreid door Zuidoost-Azië. Indonesië, Thailand … allemaal fijn, maar Vietnam was echt de max. Een prachtig land, toffe mensen en het allerbeste eten. Het land draagt ook een grote historische bagage met zich mee. Ze kregen er zowel de Fransen als de Amerikanen buiten. Het is een trots volk.
Maar je kan tijdens De Mol niet echt van het landschap genieten, tenzij tijdens de verplaatsingen. Alleen op de laatste dag, tussen het productiefeestje en de afreis, kan je er eens op uit. Ik herinner me wel dat we eens een rustdag hadden in Buenos Aires, enkele jaren geleden. Toen ben ik zonder een uitgedokterd plan door de stad gaan wandelen.
Waarom kozen jullie voor Vietnam?
Mensen denken dat De Mol alleen kan gespeeld worden op een verre locatie. Dat is niet zo. Maar Frankrijk en Spanje zaten al in de jaargangen van rond de eeuwwisseling. Daarnaast filmen we in het najaar. De locatie moet nog een aangenaam klimaat hebben. Filmen in regen en wind is een no-go. We willen ook niet te veel Belgen tegenkomen. Niet dat ze niet mogen weten dat wij daar zijn, maar een foto van de finalisten zou een ramp betekenen. Verder moet het land een filmindustrie hebben waar je een beroep op kan doen, het moet er veilig én betaalbaar zijn.
Dan vallen er al veel plekken af.
Klopt. Twee jaar geleden twijfelden we tussen Zuid-Afrika en Oman. Ik vond Oman een fascinerend land. Maar er is weinig bekend over het land dat we konden verwerken in proeven. Bovendien zou je in Oman de hele tijd een gelijkaardig decor hebben. In De Mol willen we minstens drie verschillende biotopen doorheen de reeks. Denk maar aan Mexico. We begonnen in het noorden, reisden verder naar Mexico City en eindigden aan zee.
De geheimhouding rond De Mol nam in het verleden absurde vormen aan. Is dat nog steeds zo?
Hoe absurder, hoe liever ik het heb. (lacht) Ik weet dat we redelijk paranoia overkomen, maar je wilt het niet meemaken dat door een onzorgvuldigheid die naam uitlekt. We loggen met fictieve namen in op redactiesystemen als we De Mol voorbereiden. We schrijven ook nergens de naam van de mol op. Die zit uitsluitend in onze hoofden. Het redactiekot is afgesloten met een sleutel die alleen de medewerkers hebben, en ook de beelden in de montage worden extra versleuteld zodat andere Woestijnvissers er niet aan geraken. Sms'jes worden gewist. Stel je maar eens voor dat je petekind een filmpje op je smartphone wilt zien en op die berichten stoot.
Hoeveel mensen weten nu wie de mol is?
Iedereen die bij de finale aanwezig was. Een achttal redactiewerkers en de technische ploeg. Sinds onze terugkomst in België is daar niemand meer bijgekomen. Zelfs het management van Woestijnvis weet pas wie de mol is als wij de laatste aflevering afgewerkt hebben. Ik weet dat het wat onnozel lijkt, maar dat maakt het voor ons ook plezant.
Vorig jaar was de kritiek dat de opdrachten te ingewikkeld waren. Was je het daar mee eens?
We hebben die kritiek niet naast ons neergelegd. We willen zeker niet pretenderen het beter te weten. Ergens snap ik die kijkers wel, maar je kan niet eender welk spel spelen bij De Mol. Elke kandidaat moet aan bod kunnen komen en een eerlijke kans krijgen, er moeten sabotagemogelijkheden zijn en liefst een onverwachte twist. Geregeld zijn er ook grootse opdrachten op diverse locaties, wat de montage ingewikkelder maakt. Sinds die kritiek proberen we bij elke opdracht na te gaan of het niet nodeloos ingewikkeld is. Maar de speelbaarheid van de opdracht is en blijft altijd onze eerste prioriteit.
Krijgen jullie nog feedback van Michiel Devlieger, de oerpresentator van De Mol?
Absoluut. Hij is dan wel directeur fictie van Woestijnvis, maar De Mol is in feite ook een fictiereeks. Alleen doen we het zonder acteurs. We werken ook met scenario's en we vatten de opnames ook zeer filmisch op. Je vertelt een verhaal, een whodunit, in tien afleveringen. Alleen weten wij dus niet hoe de acteurs gaan reageren. Michiel is met zijn fictie-ervaring goed geplaatst om over De Mol te babbelen. Hij kent alle proeven op voorhand en we discussiëren over allerlei zaken. Geregeld stuurt hij ons terug naar de werktafel.
Dit jaar starten jullie zonder mol. Zijn er nog opties om afwisseling in het spel te brengen? Twee mollen bijvoorbeeld?
Wees gerust, er zijn heel wat opties. Maar die zwemmen momenteel in een soort amorfe vorm door ons hoofd. Ook beginnen zonder mol was een idee dat al langer sudderde, maar nooit concreet werd uitgewerkt. Binnen de grenzen van het concept kan er veel, maar je mag niet gaan rammelen met de basisformule. Dan kan je in problemen raken. We namen deze keer een risico en hebben hard nagedacht over de consequenties. Deze wending zorgde ervoor dat de mol meer moest improviseren, maar eigenlijk was dat vroeger ook het geval. Als je je mol tachtig scenario's aanreikte, gebeurde gegarandeerd scenario 81 in de praktijk.
De vorige drie reeksen op Vier waren een succes. Ga je met een gerust hart maandagochtend de kijkcijfers opvragen?
Toch niet helemaal. Ik merk wel dat het enthousiasme en het ongeduld van de kijkers dit jaar nog groter lijken. Ook het aantal inschrijvingen was weer gestegen. Het zal dus zeker niet floppen. We staan tegenover Jeroen Meus en Tom Waes, de absolute kleppers van Eén. Vorig jaar waren dat De 3 Wijzen en Gevoel voor Tumor. Het programmaschema staat zo vol dat het elke dag wel iets is. De eerste twee jaar zaten we op maandag, en dat was met Blind Getrouwd en Spoed 24/7 ook geen walk in the park.
Merk je een evolutie in de groepen kandidaten die voor je neus staan?
Kandidaten weten nu wat ze mogen verwachten. De groep van 2015 kende het programma wel van vroeger, maar ze kon de impact moeilijker inschatten. Je verliest enerzijds naïviteit, maar anderzijds is dat ook niet slecht. Voorts merken we dat de kandidaten echt gebrand zijn op het spel. Ik las vorige week dat sommige mensen aan Temptation Island meedoen om hun aanhang op sociale media te vergroten. Wie zich daarvoor inschrijft bij De Mol, maakt geen kans om mee te gaan.
Elk jaar zijn er mensen die uitgroeien tot publiekslievelingen. Of net niet. Kan je onderweg al dat onderscheid maken?
Totaal niet. In essentie kan je in de montage weinig kanten uit. Er is een spel gespeeld en je moet het tonen zoals het gegaan is. We brengen ook alle kandidaten evenveel aan bod, iedereen is dus gelijk. Maar toch blijken er dan deelnemers te zijn van wie sommige mensen de kop niet kunnen zien, en ze de rare behoefte hebben om dat via sociale media wereldkundig te maken. Ik heb me daar vorig jaar nog druk om gemaakt, omdat krantenwebsites die haattweets overnamen, waardoor zoiets flink werd opgeblazen in de pers. Gelukkig viel het voor de groep van vorig jaar mee.
Halen jullie inspiratie uit de Nederlandse variant Wie is de Mol?
Dat is vrij intensief gebeurd voor onze Argentinië-reeks. Maar we kijken ook naar andere buitenlandse versies. Denk nu niet dat we opdrachten klakkeloos overnemen. Vaak zien we elementen in verschillende proeven en mengen we die tot iets anders. De inspiratie komt van overal. We kijken ook naar de Nederlandse versie omdat die reeks zowat de enige is die wij als 'onwetende kijker' kunnen volgen. Mijn mol is dit jaar al drie keer naar huis gestuurd.
Waarom komt er maar geen reeks met BV's?
Ik denk oprecht dat het interessanter is om geen mensen te laten meedoen die qua beroep met televisie bezig zijn. Als je dan op het einde van een draaidag cut roept, vrees ik dat het ook cut in hun hoofd is. Terwijl onze deelnemers echt dat spel 24 uur per dag spelen. Die gaan er veel feller in op. Ik zeg nooit nooit. Maar het zou een andere dynamiek geven. Met de reboot van De Mol in 2015 lag het BV-idee ook op tafel, maar ik ben blij dat we dat niet gedaan hebben. BV's bevolken tegenwoordig haast alle programma's.
Je presenteert de Champions League en Sports Late Night, interviewt misdaaddokters en bent spelleider in De Mol. Heb je nog vrije momenten?
Het is druk, maar het lukte me om vier dagen te gaan skiën. Dat was al drie jaar geleden en ik wou absoluut gaan. Misdaaddokters blikten we vorige zomer al in voor Canvas. Soms is het puzzelen als er een Champions League-wedstrijd opduikt. Ik ben nu op meerdere zenders te zien, maar ben blij met de huidige constellatie omdat elk programma op de juiste zender zit. Dat was ooit anders.
Zoals Het Jaaroverzicht, een terugblikprogramma uit 2013.
Klopt. Uitgezonden op Vier, terwijl het beter bij Canvas had gezeten. Een goed programma, maar er keek bitter weinig volk naar. Vlak ervoor had ik al die stevige dreun gehad met De Kruitfabriek. Dat marcheerde van bij de start niet, en er zat geen beterschap in. Gevolg: het werd afgevoerd. Na Het Jaaroverzicht leek de boel helemaal stil te vallen…
Ik ging in 2012 van de VRT naar Woestijnvis, omdat het Woestijnvis was. Dan weet je dat je te maken krijgt met mensen die een bepaald niveau van televisiemaken hanteren en daar niet onder gaan. Na die desastreuze start ging ik echt twijfelen aan mezelf. In die zin zijn die seizoenen van De Mol een zegen. Die haalden hoge kijkcijfers en dat sterkt je vertrouwen. In die mate zelfs dat de kijkcijfers van mijn andere programma's iets minder belangrijk zijn geworden.
Momenteel ben ik exclusief verbonden aan Woestijnvis, maar ligt het niet vast waar mijn programma's worden uitgezonden. Ik ben geen zenderdragende figuur zoals Tom Waes bij Eén. Ik vind dat een luxe.
Nu nog een dagelijkse talkshow? Bij Eén komt de plek van Van Gils vrij.
Ik weet niet of ik dat zou willen. Zoiets is vrij ambitieus, en er is in Vlaanderen maar een kleine vijver met interessante gasten. Een mooie uitdaging is het zeker. Eigenlijk heb ik het al eens geprobeerd met De Kruitfabriek en toen is het niet gelukt. Al waren de omstandigheden toen anders. Het is niet iets waar ik op aas.
En een terugkeer naar de radio?
Als je me vraagt wat me het beste ligt, is het radio maken. Ik presenteerde afgelopen zomer een maand op Radio 1 tijdens de Ronde van Frankrijk, en dat voelde aan als thuiskomen. Voor mij voelde dat eerder als vakantie dan als werken. Wat niet wil zeggen dat ik me nu niet amuseer. Integendeel.
Wat vond je van je broer Yannick in Dertigers, die de rol van Pieter speelde?
Ik vond dat keigoed. Ik was vroeger al fan van Kaat & Co, en keek Dertigers in een week uit. Ik vond het tof voor hem. Yannick is vooral in het theater in Brussel actief, al speelde hij af en toe een televisierol zoals in De Ridder. Ik vond alleen die baard lelijk. Maar blijkbaar was dat nodig om gestalte te geven aan de getormenteerde platenwinkeleigenaar. Een samenwerking? Dat zat en zit er nooit in. We hebben elk onze talenten, maar niks overlappends. Ik ben veel, maar zeker geen acteur. (lacht)
De Mol ZO 10/03 | Vier | 20u
Ontvang bewijs van de crime scene
