chicawah.janssen schreef:Wat ik mij ook bedacht heb: wij zijn er altijd van uitgegaan dat de mol totaal onvoorbereid zou zijn, maar eigenlijk is dat niet helemaal juist.
Alle kandidaten hebben eerst allemaal te horen gekregen dat ze misschien de mol mochten worden. Wij hebben hun reactie gezien toen ze dat briefje lazen dat onder het kussen van de zetel verstopt was. Op het moment dat ze het lazen, zijn ze vast allemaal al meteen beginnen nadenken hoe ze dat zouden aanpakken. Hoe lang ze in de waan verkeerd hebben dat ze de mol konden worden, weet ik niet, maar alleszins lang genoeg om te leren jongleren en erover na te denken. Ze hebben ook nog een gesprek gekregen met de makers waarin gepolst werd hoe ze hun rol als mol zouden vervullen en daar wellicht een en ander uit afgeleid en feedback gekregen.
Voor de 3 die het misschien-scherm kregen was het dus a.h.w. een herkansing en niet iets dat compleet out of the blue op hun dak viel.
Even een aanvuling op mijn eerdere post .
Ik heb de aflevering nog maar 1x gezien, dus vergeef mij als ik hier en daar een verkeerde naam schrijf of niet helemaal accuraat ben.
Ik zie het zo:
Er worden 10 kandidaten gekozen die allemaal de mol zouden willen zijn als hen dat gevraagd wordt. Een aantal daarvan komt voor de makers niet in aanmerking, maar dat doet er niet toe. Het enige dat telt is dat ze de mol willen zijn. De makers hebben immers maar 3 mensen nodig die in hun ogen een goede mol zouden zijn.
De makers laten iedereen in de waan dat ze misschien de mol mogen zijn. Vanaf dat ogenblik begint iedereen een strategie uit te denken en na te denken over de manier waarop hij/zij die rol het beste kan vervullen. Ze krijgen daarvoor best wel wat tijd, want ze moeten intussen leren jongleren. Ze krijgen op het einde nog een gesprek met de makers over hun eventuele mol zijn.
Daarna krijgen ze allemaal te horen dat ze niet weerhouden zijn voor de rol. Ze zijn teleurgesteld, de ene al meer dan de andere. Ze gaan er allemaal vanuit dat er iemand gekozen is die de makers beter vinden.
Ze beginnen in Vietnam natuurlijk allemaal al meteen te speuren naar de mol.
Dan blijkt dat er nog geen mol is en dat die nog gekozen moet worden. Niemand weet dat iederéén "erin geluisd is" van bij het begin.
Sommigen zullen er vanuit gaan dat het verloopt zoals bij een sollicitatie (eerste ronde zoveel kandidaten, tweede ronde minder enz.) en redeneren dat ze niet meer in aanmerking komen omdat ze "in een vorige ronde" al afgevallen zijn. Dat zou kunnen verklaren waarom Elisabet (?) zegt dat ze haar scherm verwacht had. Ze denkt dat ze in de vorige ronde al afgevallen is (en houdt bij de schermen de anderen zeer scherp in de gaten).
Anderen (Martijn?) beschouwen de selectie uit 3 als een nieuwe kans. Ze waren er al eens dichtbij, dus waarom zouden ze geen herkansing krijgen? De tweede njet is een nog grotere teleurstelling dan de eerste.
Door de verschillende uitgangspunten krijg je een groot verschil in zenuwen en aandacht. Wie ervan uitgaat dat hij/zij al eerder afviel, heeft weinig of geen zenuwen meer, maar alle tijd om de anderen goed te observeren. Wie denkt dat hij/zij nog steeds in aanmerking komt heeft meer zenuwen maar minder aandacht voor de anderen omdat hij/zij vooral met zichzelf bezig is. Zelfs wie bij de eersten aan bod kwam toen Gilles zijn toer deed en een njet kreeg, zal toch wat moeten bekomen maar moet proberen om de teleurstelling niet te tonen. Die is dus nog even met zichzelf bezig.
Zich achteraf in het busje een beetje afsluiten, kan wijzen op teleurstelling, maar net zo goed kan het de mol zijn die teleurstelling veinst maar intussen al volop aan het nadenken is over de rol van mol.
Proud PPP-er (Professioneel Paraceta- en Panamahoedfan)
Ontvang bewijs van de crime scene
