Normaal post ik de "magazineversie" maar die is nog niet beschikbaar. Omdat iemand niet kan wachten
:
Humo sprak met ‘Mol’ Alina: 'Je liegt het makkelijkst tegen wie je het liefst ziet'
'Wat zou jij veranderen aan de foto's?' 'Operatief, bedoel je?' Tijdens de shoot etaleert kersverse mol Alina - wat rijmt op 'beeldschone tsarina' - de ontwapenende zelfrelativering waarmee ze een halfuur eerder al ons gesprek opfleurde. Ze had het over 'De mol', de lange tijd dat ze zonder papieren in België verbleef en over haar jeugd met haar mama. 'Ik zie haar het liefst van iedereen, maar zij is ook de enige persoon die ik op gezette tijden de nek zou kunnen omwringen.'
VINCENT VAN PEERMAANDAG 4 MEI 2020
De jongste mol ooit, de laagste groepspot in de geschiedenis, de hoogste kijkcijfers aller tijden: op het rapport van Alina Churikova staan alleen maar tienen. Maar van een afterparty kan vooralsnog geen sprake zijn.
HUMO Je hebt 'De mol' noodgedwongen in quarantaine moeten beleven, dus zonder feestjes. Is dat een vloek of een zegen?
ALINA CHURIKOVA «Een zegen, vermoed ik. Ik heb de finale superintens beleefd, in het bijzijn van de mensen die de aflevering gemaakt hebben. Het enige wat ik echt jammer vind, is dat er geen reünie heeft kunnen plaatsvinden. Ik ben nogal lijfelijk ingesteld en had iedereen graag nog eens vastgepakt (lacht).»
HUMO Hoeveel meter kun jij nog joggen in Westerlo vóór je wordt aangeklampt?
CHURIKOVA «Ik jog niet meer, want ik ben geopereerd aan de enkel die ik heb verwond tijdens 'De mol' en ik moet rusten. Maar bij de bakker heeft iedereen mij gezien. Nu is dat leuk, omdat de complimentjes van enkelingen komen. Maar als er geen coronacrisis was geweest...»
HUMO Nog goed dat alle festivals afgelast zijn: je had geen minuut van je favoriete bands kunnen genieten.
CHURIKOVA (lacht) «Dat vind ik toch jammer: ik ga elk jaar naar Werchter en Pukkelpop, en dit jaar had ik er graag Down the Rabbit Hole bij genomen. Mijn memorabelste editie moet Rock Werchter van twee jaar geleden zijn, toen Nick Cave and the Bad Seeds kwamen spelen.»
HUMO Hoe hou je je tegenwoordig bezig?
CHURIKOVA «Als ik opsta, vraag ik me weleens af: kan ik niets originelers doen dan gisteren? Ik wil telkens met een ander gevoel gaan slapen, en dat lukt nu niet. Wandelen en fietsen, allemaal goed en wel, maar dat doe ik nu al twee máánden. Voorts lees ik veel en kijk ik naar series en films. En af en toe studeer ik wat: ik ben nog altijd student, maar niet zo'n goeie (lacht). Ik heb druk nodig om te presteren, en dan is zo'n quarantaine lastig. Mensen zeggen: 'Je hebt zoveel tijd!' Maar dan doe ik juist niets.»
Ik ben een zonnekind hors catégorie. Ik heb een prachtige opvoeding gehad. Ik word steevast gelukkig wakker, of toch op zijn minst enthousiast: 'Wat zal de dag vandaag brengen?'
HUMO Jolien, de winnares van 'De mol', vond van zichzelf dat ze er als een bitch uitzag, en dat ze soms minder hevig had mogen zijn. Heb jij iets over jezelf geleerd?
CHURIKOVA «Jolien hoefde helemáál niet minder hevig te zijn. Ze is perfect zoals ze is. Bij mezelf keek ik vooral of ik m'n rol wel goed speelde. Maar ik vond het ook confronterend als ik mezelf op tv zag. 'Sta daar toch niet zo sullig met je mond open!' riep ik dan in de woonkamer. En telkens als ze mij in profiel filmden, wist ik weer waarom ik m'n neus zo haat (lacht). Ik probeer er niet te veel aan te denken, anders word ik er ongelukkig van.»
HUMO Ik wil nog even terugkomen op het 'Ik heb nog nooit'-drankspelletje, waarbij je zowat de Grote Nete hebt leeggedronken. Achteraf ging je vlot over de evenwichtsbalk. Heb jij veel ervaring wat dat soort tijdsbestedingen betreft?
CHURIKOVA «Natuurlijk, ik ben student (lacht). Maar die Griekse ouzo is wel straf spul, en ze schonken de glazen royaal vol. Tien minuten later hadden ze me niet meer moeten vragen om over die balk te huppelen. En ik had samen met Christian de avond al feestelijk ingezet met bier en wijn - ik was vergeten dat die proef nog moest komen. 's Nachts kwamen Jolien en Dorien aan mijn bed staan: 'Psst, ben jij de mol?' Ik mompelde: 'Nee. En ik ga niet zeggen wie mijn mol is.' Ik had de ultieme test doorstaan! Maar het is eigenlijk een schande dat ik me zo heb misdragen (lacht).»
HUMO Nog iets wat in dat spelletje bleek: in Amerika heb je weleens met een vuurwapen geschoten, toen je daar op bezoek was bij familie.
CHURIKOVA «Veel familieleden zijn uit Kazachstan weggetrokken: naar Duitsland, België, Amerika... Wij zijn een geslacht van globetrotters (Alina migreerde in 2000 als peuter met haar ouders naar België, red.). Ik ben ook zo. Ik wil niet oud worden onder de kerktoren, met de mensen met wie ik in de kleuterklas heb gezeten. Pas op, in dat heimatgevoel schuilt wel schoonheid: de stille Kempen geven rust. Maar ik heb er bewust voor gekozen om in Gent op kot te gaan, terwijl al mijn vrienden in Antwerpen of Leuven zitten. Ik wil ook graag eens in Brussel wonen. En in Amsterdam. Het staat iedereen vrij om te doen wat hij wil, maar op mijn leeftijd al weten dat je je ooit wilt settelen in je geboortedorp, is dat niet de fun al op voorhand in de kiem smoren? Ik denk weleens: stop met plannen, dóé gewoon! Ik wil ook kinderen en een toffe job, maar ik weet gelukkig nog niet hoe, waar of wanneer.»
HUMO Als mensen jou complimenteren met je rol als mol, voegen ze er weleens aan toe: 'En dat op zo'n jonge leeftijd!' Ik heb de indruk dat dat jou irriteert.
CHURIKOVA «Ik bén jong, maar dat is geen argument om te zeggen dat ik het goed heb gedaan. Voor mij was het niet moeilijker dan voor de vorige mollen. Ik heb trouwens evengoed vrienden die veertigers zijn. Leeftijd is een cijfer zoals je gewicht, daar vraag je toch ook niet naar?»
Elke moeder doet alles voor haar kind, maar zij heeft te véél gedaan. Voor veel minder was ze al een topmama geweest.
HUMO Je hele jeugd heb jij hier, en ik haal mijn grootste aanhalingstekens boven, 'illegaal' doorgebracht, tot vijf jaar geleden. Ik stel me daar automatisch een harde tijd bij voor.
CHURIKOVA «Door mijn mama - die mijn alles is, dat is intussen bekend (lachje) - heb ik me nooit anders gevoeld dan de andere kinderen. Ik ben nóóit uit de boot gevallen. Voor haar was het niet makkelijk: als mijn vriendinnetjes op skivakantie gingen, dan draaide ze extra shifts, zodat ik mee kon. En ik kreeg mooie jurkjes, ook al kon ze die eigenlijk niet betalen. Eén keer kreeg ik van mijn meter en peter een tripje naar Disneyland Parijs cadeau: we reden erheen en konden alleen maar hopen dat niemand ons zou tegenhouden en terugsturen. Ik besef héél goed welke opofferingen ze zich heeft moeten getroosten. Dankzij haar heb ik nooit iets als traumatiserend ervaren, terwijl er wel één en ander is gebeurd waarvan ik hoop dat de meeste kinderen het nooit hoeven mee te maken.
»Je hoeft absoluut geen medelijden met mij te hebben, hoor. Wij hadden het goed. Die jaren in de illegaliteit hebben mij wel volwassener gemaakt: ik kan alles beter relativeren, ik ben rustiger en heb minder stress over kleinigheden...»
HUMO Voel jij je volbloed Belg?
CHURIKOVA «Nee. Ik ben tweetalig opgevoed en intussen ben ik vaak in Kazachstan geweest - mijn papa woont er opnieuw. Ik ben ginder vertrokken toen ik 1 jaar was, maar bij mijn terugkeer voelde ik meteen: dít is mijn thuis. Als iemand zich er negatief over uitlaat, raakt dat mij.»
HUMO Ook als Sacha Baron Cohen er de film 'Borat' over draait?
CHURIKOVA (lacht) «'Borat' vind ik heel grappig. Maar als iemand weer eens over corruptie begint... Nu ja, het gaat er wel zo aan toe, maar België heeft niet eens een regering!»
HUMO Hoor je weleens een Russenmop?
CHURIKOVA «Mijn vrienden vertellen die voortdurend. Als ik iets nieuws aanheb, bijvoorbeeld: 'De Russische maffia laat het weer breed hangen!' (lacht)
»Wat ik minder goed kan verdragen, is dat belerende vingertje van het wijze Westen naar die barbaren uit het Oosten. Van dat imperialisme krijg ik de kriebels. Over Leopold II wordt amper lesgegeven, maar die leiders in Noord-Korea en Brazilië vindt iedereen wél verwerpelijk, om over Poetin nog te zwijgen. In eigen boezem kijken blijkt erg moeilijk.»
HUMO In Russische contreien zijn mensen geloviger dan hier. En jij?
CHURIKOVA «Ik ben gedoopt in de Russisch-orthodoxe kerk. En mijn oma was van het bijgelovige type: als ik op de hoek van de tafel leunde, zou ik nooit een geschikte man vinden. En als ik binnen liep te fluiten, zou dat ongeluk brengen in geldzaken. Waarop ik de hele dag fluitend rondliep (lacht). In België heb ik me laten herdopen om mijn plechtige communie te kunnen doen: ik heb daar een leuk feestje van gemaakt. Verder zijn mijn mama noch ik gelovig.»
BROLGEDICHTEN
HUMO Je hebt dingen meegemaakt waarvan je hoopt dat ze de meeste kinderen bespaard blijven. Zoals die keer dat je met je mama in een verhoorcel zat?
CHURIKOVA «Nee, zoiets glijdt van me af als water van een eend. Het gaat meer om kleine, vrijwel nietszeggende momenten die toch in mijn geheugen gegrift staan. Toen we net in België waren, sprak mama de taal nog niet goed. Ze ging naar de winkel om een pak suiker en met handen en voeten heeft ze proberen uit te leggen wat ze zocht. Ze kwam huilend terug, zonder suiker. Dan voel je je echt machteloos, opgesloten in een wereld die niet de jouwe is en waar niemand je begrijpt. Of nog: mama die in haar beste Nederlands van dat moment vraagt hoe laat het is. 'Meneer, sorry voor storen, hoeveel uur is?' Waarop die mens: 'Joa, maske, 't ies draai ure.' Dat verstond zij niet, hè. Dan denk je toch... Pff, ik schiet weer vol. Sorry, als ik over mama begin, moet ik bleiten (lachje). Maar ik bleit voor het minste, hoor - zelfs bij het reclamespotje met dat mannetje van Tiense Suiker (lacht). Maar met mama gaat het natuurlijk dieper, omdat ik de omvang van haar opoffering besef. Ik ben nooit iets tekortgekomen. Zij wel. Zij heeft in de mooiste tijd van haar leven het onmogelijke moeten doen om mij groot te brengen. Elke moeder doet alles voor haar kind, maar zij heeft te véél gedaan. Voor veel minder was ze al een topmama geweest.
»Er zijn duizend-en-één voorbeelden. Toen papa en mama nog samen waren, waren zijn schoenen eens kapot. Hij moest 's nachts in de bouw gaan werken - je kent dat wel, de rotste jobs zijn voor de Oostblokkers - en dus gingen ze naar een winkel van Shoe Discount, waar ze kleine roze Adidasjes voor mij zagen staan. Duur. En niet nodig, want een kind van 2 jaar groeit daar in drie weken tijd uit. En toch hebben ze die gekocht. Om dan zo fier als een gieter, met mij in de buggy, door de straten te kunnen kuieren.»
HUMO Waren jullie graag in België?
CHURIKOVA «Natuurlijk! Voor alle duidelijkheid: Belgen zijn de warmste mensen die ik ooit heb ontmoet. Ze zullen altijd helpen en hun eigen problemen aan de kant schuiven. Wij hebben zoveel vrienden gemaakt van wie we dachten: waarom dóén jullie zoveel voor ons? Jullie hebben het zelf zo moeilijk! Daarom - en vooral door de onvoorwaardelijke liefde van mijn ouders - onthoud ik akkefietjes zoals dat verhoor niet. Als je er te veel tijd aan verspilt, beland je in een negatieve spiraal. Ons is dat nooit overkomen. Geen seconde hebben wij gedacht: wij hebben het toch slecht!»
HUMO Er ligt veel druk op je schouders. Nu je mama zoveel voor jou heeft gedaan, móét je wel iets van je leven maken.
CHURIKOVA «Sowieso. Haar boodschap is duidelijk: 'Alina, ik heb mijn werk gedaan. Je bent een prachtige vrouw en alle deuren staan voor je open. Maar nu is het wel aan jou.' Ik zal mezelf nooit kunnen bewijzen zoals zij zich heeft bewezen. Maar ik kan wel op mijn manier proberen om te laten zien dat haar onbaatzuchtigheid niet voor niets is geweest. Hopelijk zal het me lukken.»
HUMO Je mama heeft altijd in onzekerheid geleefd. Is je studiekeuze, logopedie, een keuze voor stabiliteit?
CHURIKOVA «Misschien. Ik had graag deelgenomen aan de toelatingsproef voor het conservatorium. Dat creatieve heeft altijd in mij gezeten. Maar er was toch een stemmetje dat zei: 'Het zou eens niet moeten lukken!' Dat zou ik mezelf nooit vergeven. Ook al zou mijn mama me altijd steunen, ik redeneerde toch: Alina, haal nu gewoon dat universitaire diploma. Dan ligt de wereld nóg aan je voeten. En probeer desnoods daarna iets anders. Wat heeft mama allemaal niet gedaan? Ze is profvoetballer en FIFA-scheidsrechter geweest, werkt nu als orthopedagoog... Het leven mag een bocht nemen, ik ben niet bang dat ik die zal missen. Ik heb ook geen spijt van mijn keuze.»
HUMO Hoe komt je creativiteit tot uiting?
CHURIKOVA (denkt na) «'De mol' heeft die alleszins geprikkeld.»
HUMO Je bent een goeie actrice, is gebleken.
CHURIKOVA «Dank u (lachje). Afgezien daarvan mocht ik soms mee nadenken over de aanpak van sommige afleveringen en proeven. Ik zit ook nog steeds op de academie: ik speel toneel, volg drama en voordracht...»
HUMO Dat zeg je op een toon die suggereert: dat stelt niks voor.
CHURIKOVA (lacht) «Maar het stélt ook niks voor.»
HUMO Je bent een expert in het relativeren, maar je kunt ook dingen kapotrelativeren.
CHURIKOVA «Dat is één van mijn zwaktes, ja. Bij wat ik zelf doe, bekruipt me vaak de gedachte: het is maar normaal. Het is puur geluk dat ik de kans heb gekregen om de mol te spelen. Het is niet mijn verdienste.
»Ik voel me niet onzeker, maar ik voel me ook niet snel fantastisch. Waarom zou ik mijn gedichten laten lezen aan iemand? Da's toch brol? Ik zal nooit over mezelf zeggen: 'Dát heb ik nu eens echt goed gedaan.' Ik vind: liever bescheiden sterven dan met een nek die niet in de kist past.»
‘Ik zal nooit over mezelf zeggen: ‘Dát heb ik nu echt goed gedaan.’ Ik vind: liever bescheiden sterven dan met een nek die niet in de kist past’
HUMO Stel dat ik jou dat universitaire diploma cadeau geef, wat zou je dan doen?
CHURIKOVA «Dan ga ik toch voor de toelatingsproef. Ze hebben mij eens gevraagd wie ik zou willen zijn. Welnu: enerzijds Ivo van Hove, om zotte stukken met de grootste acteurs te kunnen maken. Anderzijds lijkt een carrière als een de pannen van het dak spelende acteur zoals Jan Decleir of Tom Dewispelaere me ook wel wat. Ik zou alleszins in het theaterwereldje willen vertoeven. Of stukken schrijven... Maar laat het duidelijk zijn: ik zal dat nooit kunnen.»
LESBISCHE PLOEG
HUMO Van de autoproef in 'De mol' die je samen met je mama hebt doorstaan, heb ik onthouden dat je temperament hebt.
CHURIKOVA «O, ja! Zeker als wij samen zijn, omdat we elkaar zo goed kennen en zo op elkaar lijken. Ik zie haar het liefst van iedereen, maar zij is ook de enige die ik op gezette tijden de nek zou kunnen omwringen (lacht). Je kunt voor niemand zoveel tijdelijke, zinsverbijsterende haat voelen als voor iemand die je écht graag ziet. Maar veel mensen zullen zich wel herkennen in dat typische moeder-dochtergekibbel waar wij ons in die auto aan hebben bezondigd (lacht).»
HUMO Je moest toen als mol liegen tegen haar. Gebeurt dat wel vaker?
CHURIKOVA «Ja (lacht). Vorige zomer heb ik duizend keer gezegd dat ik zat te studeren, terwijl ik met de redactie van 'De mol' moest overleggen. Ik ben toen ook drie dagen naar het festival We Can Dance gegaan, terwijl ik vlak daarna een examen had. Toen ze belde, ging ik in een wc-hokje staan: 'Oei, mama, ik zit in de bib, maar de verbinding is slecht! Klik!' (lacht) Achteraf vertel ik het dan wel, hoor. En ik was geslaagd, dus het maakte niet zoveel uit. Ach, de persoon die je het liefst ziet, is niet zelden de persoon tegen wie je het makkelijkst liegt.»
HUMO In 'De mol' vertelde je hoe je vroeger met je papa op trektocht ging, en je zelfs konijnen ving om te kunnen overleven.
CHURIKOVA «In de steppes van Kazachstan is er níks, hè. Wij hebben geen enkel dier uit leedvermaak gevangen, we moesten gewoon eten hebben. Ik vind dat een mooie kant van het leven. Hier heb je overal grote luxe, daar moet je gaan jagen (lacht).»
HUMO Je ouders zijn uit elkaar gegaan toen je 5 jaar was. Is de band met je papa goed gebleven?
CHURIKOVA «Toen hij was vertrokken, heb ik hem zeven jaar niet gezien. Dat is lang, hè. Het werd een soort latrelatie en dan is een echte vader-dochterband onmogelijk. Uiteraard zie ik hem graag. Maar zoals ik eens heb gezegd: mijn mama is niet alleen mama, maar ook papa, oma, opa, broer en zus. Een Zwitsers zakmes van een vrouw.»
HUMO Heeft je papa in Kazachstan naar 'De mol' kunnen kijken?
CHURIKOVA «We hebben hem nu en dan filmpjes gestuurd, en hij was wel trots, ja.
»Soms is het moeilijk communiceren met hem, omdat we er andere visies op na houden. Hij is niet homofoob - toen mama nog voetbalde, was bijna de hele ploeg lesbisch, en met die meisjes kon hij het prima vinden. Maar even ruimdenkend als ik is hij ook niet. Zoiets vervreemdt mensen van elkaar. Ik kan het hem moeilijk kwalijk nemen, want als ík daar was grootgebracht, zou ik nu wellicht zoals hij denken.»
HUMO Je bent een blond, blank meisje met een Kempense tongval, en van je gezicht valt niet af te lezen dat jouw roots elders liggen.
CHURIKOVA «Dat maakt het voor mij wel makkelijker. Ik voelde vroeger meteen een zekere verantwoordelijkheid als er iemand met andere roots op school arriveerde. Dan dacht ik: ik ben zoals jij. Ik heb píkzwarte Russische vrienden die in Moskou gestudeerd hebben. Moskou is niet de leukste stad als je een kleurtje hebt. Of als je anders bent, tout court. Als ik hoor wat zij allemaal hebben meegemaakt, denk ik bij mezelf: Alina, meisje, jij weet nog niks.
»Erg hoe perceptie alles kan bepalen, hè? Belgen durven in mijn bijzijn weleens te verzuchten: 'Allee, 't zijn weer de buitenlanders.' Ik zeg dan: 'Ik ben een buitenlander.' 'Ja maar, nee, gij zijt hier al lang, blabla.' En dan ik weer: 'De mensen die je aanwijst, zijn rasechte Belgen, en ik niet: ik heb zelfs geen Belgische identiteitskaart.' Dan weten ze niet meer wat gezegd.»
HUMO Waarom ben jij nog altijd geen Belg?
CHURIKOVA «Ik heb alleen een verblijfsvergunning, echt Belg worden is een ander verhaal: daar kun je boeken over schrijven. De nationaliteit van een land verkrijgen is een gunst. Je moet die aanvragen, diploma's bijeensprokkelen, bewijzen dat je ingeburgerd bent... (Schamper) Mama floot als scheidsrechter belangrijke wedstrijden bij de FIFA, maar ze is blijkbaar nog niet genoeg ingeburgerd. Toen ik eens thuiskwam van de kleuterschool, begon ik op het toilet een liedje van K3 te zingen. Mama is toen in tranen uitgebarsten: 'Mijn dochtertje zingt iets van K3, nu is ze een écht Belgje!' (lacht)»
HUMO Hoe is jouw mama eigenlijk in het voetbal verzeild geraakt?
CHURIKOVA «Ze speelde het al op het internaat waar ze als kind zat. Ze bleek héél goed te zijn, en op haar 16de voetbalde ze in China, waar ze op de Asian Cup het equivalent van de Gouden Schoen heeft gewonnen.
»Haar discipline is grenzeloos: het is die pure focus die je ook ziet bij Russische en Aziatische gymnastes, ze lijken wel gebrainwasht. Ze is keihard gedrild. Veters niet vastgeknoopt? Drie toertjes rond het veld lopen. En daarna de anderen inhalen. Toen ze in België kwam voetballen, dacht ze: wat voor pottenstampers zijn dat hier? (lacht)»
HUMO Nadat ze mama was geworden, heeft ze twee seizoenen bij Anderlecht gespeeld.
CHURIKOVA «Meteen na de bevalling stond ze weer op het veld. Toen ik mijn eerste stapjes zette, heeft ze die gemist omdat ze in Finland zat. Toen ze thuiskwam, kon ik al mijn weg door de sneeuw banen: het was de eerste keer dat ze mij zag lopen. Daarna nam ze me altijd mee naar Anderlecht, met de buggy op de metro.»
HUMO Kun jij zelf tegen een bal trappen?
CHURIKOVA «Totáál niet. Ik heb geen coördinatie, geen balgevoel, niks.»
HUMO Sinds de vorige verkiezingen is het extreemrechtse gedachtegoed weer in opmars in België. Baart dat jou zorgen?
CHURIKOVA «Ik ben geboren in Almaty, de vroegere hoofdstad van Kazachstan, op vier uur rijden van de Chinese grens - China was voor ons wat Parijs is voor Belgen. Wij hadden het ginder goed. Wij zijn gewoon verhuisd zoals jij zou kunnen beslissen om naar Amerika te verkassen. Je denkt: het zal daar keitof zijn. Maar sommigen beseffen niet dat andere mensen weleens géén keuze kunnen hebben, dat vluchtelingen in een onmogelijke situatie worden gedwongen. 'Waarom hebben die een iPhone?' hoor je weleens. Welja, omdat ze zijn zoals jij en ik. En omdat zij thuis halsoverkop moesten vluchten. Ik lig daar wel wakker van, ja. Wat zal er met die mensen gebeuren? En hoe kun je daar nu ongevoelig voor zijn?»
Mijn oma was van het bijgelovige type. Als ik binnen liep te fluiten, zou dat ongeluk brengen in geldzaken. Waarop ik de hele dag fluitend rondliep (lacht).
HUMO Jouw generatie zou hoe langer hoe rechtser worden, wat ook te merken is aan de populariteit van Dries Van Langenhove en Schild & Vrienden.
CHURIKOVA «De jeugd is het makkelijkst beïnvloedbare publiek én ze maakt de toekomst uit: het is dus slim van zulke partijen om die te bewerken. Inhoud maakt ook niet zoveel uit. Dries Van Langenhove is iemand die met zijn stoute mond jongeren kan bekoren: 'Wow, die durft!' Maar wat hij precies zegt? Who cares. Veel jongeren beseffen niet wat ze uitkramen. Laat hen maar eens een argument formuleren waarom ze Van Langenhove appreciëren. Veel verder dan 'Het is toch ons land?' zullen ze niet komen.
»Ik wil mijn generatie niet te snel afschrijven. Er zijn ook meer dan genoeg jongeren die mijn mening delen, en die het véél mooier kunnen verwoorden dan ik. Ik vind het, zoals alles in het leven, hoopvol (lacht).»
HUMO Wat was tot nog toe de fijnste periode in je leven?
CHURIKOVA «Het zesde middelbaar. De vooravond van iets groots! In het middelbaar had ik vaak het gevoel dat ik in de wachtkamer zat. Toen het slot van de deur ging, voelde ik me bevrijd. Ik wilde meteen au sérieux worden genomen, niet meer als een kind behandeld worden. Ik kan er ook niet tegen als iemand een 5-jarige afwimpelt die met een oprechte levensvraag komt aanzetten. Betuttelen is niks voor mij.»
HUMO De mol spelen is een eenzame rol, en jij hebt je hele leven vooral met je mama geleefd. Ben jij goed vertrouwd met eenzaamheid?
CHURIKOVA «Niet met eenzaamheid, wel met alleen zijn. Toen ik klein was, moest mama zeven dagen per week werken, van zes uur 's ochtends tot halftien 's avonds. Ik was het eerste kindje in de voorbewaking en het laatste in de nabewaking. Ik heb daar nooit vragen bij gehad: ik amuseerde me te pletter (lacht). Later kon mama geen babysit betalen, dus vanaf het eerste leerjaar, toen zij bijvoorbeeld Nederlands ging leren, zat ik thuis. Daarom had ik wél als eerste van mijn vriendinnen een gsm, zodat mama me kon bellen. Opeens was ik supercool (lacht).»
HUMO Is er nog iemand met wie je lief en leed deelt?
CHURIKOVA «Ik heb nog niet zo lang een lief, en met hem kan ik veel bespreken. En ik heb een beste vriendin die wel één en ander van mij weet. (Denkt na) Maar er is niemand die véél van mij weet. Alleen mama.»
HUMO Ik vind je anders behoorlijk open.
CHURIKOVA «Er staat een muur rond mij, en dat vind ik geen goede eigenschap. Er is een grote cirkel waarin ik open ben en over alles praat. Maar over alles wat buiten die cirkel ligt, zwijg ik. Dat is van mij. Misschien omdat ik geen medelijden wil.
»Door over onze situatie van vroeger te praten, hoop ik dat mensen in een soortgelijke positie er hoop uit putten. Ze moeten weten dat ze niet mogen opgeven, want het komt altijd goed. Dat is echt zo!»
HUMO Kun jij, als eeuwige relativist, geloven in de eeuwige liefde?
CHURIKOVA «Als je dat geloof niet hebt, waarom zou je er dan nog aan beginnen? Maar ik ben wel realistisch. Mijn ouders zijn gescheiden. Mama zei toen: 'We zijn uit elkaar. Dat is niet erg, maar het is nu zo.' Dat grote gezin, waarbij iedereen samenzit rond het haardvuur: ergens wil ik dat wel, maar het hóéft niet. Wat mama heeft gedaan, vind ik even goed. Alle wegen liggen wagenwijd open voor mij. Ik geniet, ik zie graag en ik word graag gezien.»
HUMO Kort samengevat: jij bent een gelukzak.
CHURIKOVA «Ik ben een zonnekind hors catégorie. Ik heb een prachtige opvoeding gehad. Ik word steevast gelukkig wakker, of toch op zijn minst enthousiast: 'Wat zal de dag vandaag brengen?' Alleen al dat ik nu hier zit en tegen jou mág praten, dat is toch ongelofelijk?»
HUMO Alina, beter kan niet.
Moet wel zeggen dat ik dit jaar in de war was door Bart met zijn € 10200 verloren te laten gaan.
Ontvang bewijs van de crime scene
Moet wel zeggen dat ik dit jaar in de war was door Bart met zijn € 10200 verloren te laten gaan.
