HN 10 maart 2020
GVA 10 maart 2020
COLUMN. Is Bruno de mol? Ik dacht het niet (door Dominique Piedfort)
Vosselaar / Turnhout / Beerse - Er zijn een paar Bruno’s gepasseerd in mijn voorlopige leven. Zo gedenk ik Bruno Clessens zaliger.
De strenge, maar rechtvaardige onderwijzer die voor mij stond in het tweede leerjaar. Toen Beerse nog een jongens- en een meisjesschool had. Bruno was ook een vriend van mijn vader. Ik herinner me hoe ze samen keken naar de legendarische wedstrijd West-Duitsland-Frankrijk op het WK in 1982. In een walm van Golding Campina en een waas van blauwe Belga mocht ik daarbij zijn. Toen kon dat allemaal nog. Zalige tijd.
Of er was Bruno Vos. Ik leerde hem als leraar informatica kennen aan het Stedelijk Hoger Handelsinstituut in Turnhout, lang voor hij in die stad doorbrak als politicus. Hoewel, kennen... Ik geloof dat ik hem begin maart een eerste keer zag. Daarvoor vond ik de cursus pitjesbak in de kroegen van de Luizenpoort interessanter. De eindbalans op mijn rapport was er ook naar: een full house van buizen.
Tot slot kom ik uit bij een Bruno van wie ik de familienaam niet eens ken. Ik ontmoette hem in het voorjaar van 2008. Nooit stond ik scherper dan toen, helemaal klaar voor de Ronde van Vlaanderen voor wielertoeristen. De saaie, monotone aanhef tussen Brugge en de Vlaamse Ardennen liet ik links liggen. Mijn broer en ik kozen voor de finale van ruim 80 kilometer die net voor de Berendries startte. “Oh ja, den Bruno rijdt ook mee”, zei hij me een paar dagen vooraf. Een fietsmakker uit zijn woonplaats Vosselaar, voor de rest wist ik niets over de man. Zondag zag ik hem op tv weer, den Bruno. Via De Mol lijkt hij op weg naar het BV-schap. “Ik vind die Bruno verdacht”, sprak mijn dochter meteen. Maar ik wist wel beter. Is Bruno de mol? Ik dacht het niet. Al leerde ik hem tijdens de Ronde van Vlaanderen niet echt kennen. Nog voor de Berendries moest hij lossen. Hij geraakte geen molshoop over.
Edit: Geen dagboek van GDC in Dag Allemaal