Tijdens opdrachten zoek ik vaak naar spontane, onbewuste reacties of gedragingen bij de kandidaten, op basis waarvan je zou kunnen afleiden dat die kandidaat geen voorkennis heeft en dus waarschijnlijk niet de mol is. Dat is ook een manier om uiteindelijk de mol te vinden: bijna zeker weten wie het niet is.
Ik bedoel daarmee: spontane of onbewuste reacties die je niet kan acteren of die je niet zou hebben indien je voorkennis had van de opdrachten, of de mol in kwestie zou wel een heel, heel goede acteur of actrice moeten zijn.
Zo merkte ik bij Jolien in deze opdracht dit op: op een bepaald moment komt Gilles vragen aan Jolien, Alina en Dorien of er iemand paard rijdt. Waarop je Jolien onmiddellijk, spontaan hoort vragen: "Moeten we iets doen met paarden?" Dat kwam er zo onbewust, naturel en spontaan uit, zoiets zeg je niet op die manier als je de mol bent, want die weet dat er geen paardrijden aan te pas gaat komen in deze opdracht. Dus een 'kandidaatpunt' voor Jolien hier.
En dan Alina: de manier waarop ze heel in het begin, wanneer iedereen in hun groepje nog geblinddoekt is, zo heel bedeesd, met een bijna angstig stemmetje vraagt: "Hallo, kan er iemand mij losmaken?", dat klonk voor mij zo echt, dat lijkt mij heel moeilijk te acteren. En wanneer ze dan zich kan bevrijden uit haar gebonden toestand, is ze heel opgelucht en blij dat ze los is: "Oh, merci." Later ook de manier waarop ze "Kazachstan" roept, als Gilles het heeft over een "blauw vlagske met iets geel": dat is zó spontaan een juist antwoord geven, dat kan je als mol toch moeilijk op die manier acteren. Dus ook voor Alina hier een 'kandidaatpunt'.
De Mol code-opdracht
