Snij die gofio-taart maar aan! Mijn bilan is toch ook positief hoor.
Persoonlijk moest ik iets langer wennen aan de kandidatengroep dit jaar maar Uma, Yens (met een Y), Bert en ook Anke en Philippe (r.e.s.p.e.c.t.) droegen de reis tot hier toe met hun unieke, heerlijke persoonlijkheden.
Ik heb trouwens nog meer respect gekregen voor het programma an sich door de menselijkheid waarmee ze het uitvallen van Philippe in beeld hebben gebracht. En wat gezegd over de veerbaarheid van de crew… het zat hen ook niet helemaal mee dit jaar.
Verder vind ik het opnieuw top geworden en zit er zeker nog lang geen sleet op de formule.
Toegegeven, de intrige kwam ook voor mij iets trager op gang (en dat we opnieuw beginnen zoeken haalt die spanningsboog ineens voor velen even naar omlaag mid-season, al werd het als een sterk nieuw spelelement geïntroduceerd) maar de duikopdracht en de opdrachten in Afl.4 m.n. die stapelgekke, hilarische dragqueen show en de razendspannende bergbeklimming tegen De Gendt waren simpelweg genieten en classic De Mol.
Ze mogen de natuurpracht van de Canarias wat mij betreft wel wat uitgebreider in beeld brengen, die knappe drone shots gaan soms een seconde te snel voorbij in de montage om ze goed en wel in je op te nemen.
Maar al bij al toch niet evident om een seizoen te maken na het niveau van De Mol Duitsland, ik had de indruk dat dat unaniem gelauwerd werd vorig jaar, topgroep waarbij 90% van de opdrachten van een zeer hoog niveau waren, meerlagig, hilarisch en on the edge… en dat ondanks locatie/corona (na Zuid-Afrika en Vietnam voor mij veruit het beste seizoen, met die Nolan-esque spectaculaire openingsscène in de doorregende maisvelden van godbetert Liedekerke, tot die flight simulator, de bunker, sprookjesbos en de twists in het huis, Ysidor als rode draad en de hilarische video met de Japanse jodelaar toe.)
Ik kan me niet van de indruk ontdoen elk jaar de druk bestaat om de lat nóg hoger te leggen, een nóg grotere twist te vinden… maar dat is onrealistisch. En dat hoeft ook niet, het mag ook gewoon eens goed zijn, want dan is De Mol blijkbaar al steengoed (lees: blaast andere prime-time tv shows nog steeds omver qua regie en productie). En elk jaar zodanig anders, dat is de kracht van het programma.
Zoals het weerzien met een heel goeie vriend uit Nepal die elk jaar weer voor de deur staat en verhalen komt vertellen die zelfs een didgeridoo-spelende boomchirurg zouden doen blozen.
Let the show go on!