Beste Gilles
"
La décima", schrijf je, gelukkig niet "
La última", want er komt een elfde seizoen! De voorbereiding daarvan is uiteraard al een tijdje in volle gang. En jullie kennende liggen er waarschijnlijk ook al plannen klaar voor latere seizoenen. Jullie zijn duidelijk nog niet aan het eind van jullie Latijn (of Spaans
for that matter).
Al mag het wel 'de laatste' zijn met zoveel tegenslagen en krijgen we vanaf volgend jaar opnieuw een 'vintage mollenreeks' met alles erop en eraan, inclusief de spannende eliminaties met het gevreesde rode scherm, die we nu soms moesten ontberen door onvoorziene omstandigheden... Alvast een groot, groen scherm voor jullie, want hoeveel pech kan je hebben in een jubileumseizoen???
Toch heeft dit seizoen me totaal niet teleurgesteld, ik heb er minstens zo hard van genoten als van de vorige edities. De eerste mollenreeks (1998) haalde tot verbazing van de toenmalige mollenredactie het nieuws: de eerste ontmaskering van de mol was zelfs de opener van het tv-journaal! Sindsdien is De Mol een vaste waarde in het Vlaamse medialandschap en de cirkel is rond nu de tiende editie nog vóór de ontknoping meermaals
'breaking' news te melden had, soms helaas ook letterlijk.
Als deze jubileumeditie ons iets geleerd heeft, dan wel hoe onwaarschijnlijk sterk het mollenformat is en hoe stressbestendig, creatief en vakkundig dit mollenteam. Dit programma en deze ploeg zijn niet kapot te krijgen. Soms heb ik de indruk dat het grote kijkerspubliek dit maar 'normaal' vindt en elk jaar meer en nog beter spektakel verwacht. Hoe jullie er telkens in slagen om over die verwachtingen heen te gaan is een unicum, een huzarenstukje, een absoluut wonder. En jullie beseffen beter dan wie ook hoe hard jullie daarvoor moeten werken. De passie waarmee jullie dat steeds doen straalt af op elke editie en is voelbaar in het enthousiasme van de kandidaten, de vindingrijkheid van de proeven, de ingenieuze montage, de overwogen muziekkeuze, de onberispelijke presentatie en regie, de zorgvuldig uitgekozen locaties, de smaakvolle couleur locale, het professionele camerawerk, enzovoort, enzovoort.
Dit jaar kwam daarbij in het vizier (hoewel het er altijd al was, maar eerder
ondergronds): de respectvolle begeleiding van de kandidaten. Als nieuw spelprogramma bleek De Mol al vanaf de allereerste editie maatschappelijk relevant, omdat het mensen met elkaar verbindt, hoe hard de makers daar toen ook van schrokken. Deze editie heeft ons nogmaals getoond hoe sterk tv-kijkend Vlaanderen meeleeft met de kandidaten, stuk voor stuk mannen en vrouwen die je buren zouden kunnen zijn en die zich helemaal smijten voor het zotste avontuur van hun leven. Het medeleven met de pijnlijke uitval van Nele en Anke was mooi, de begripvolle reactie op het uitvallen van Philippe,
de mol himself, was hartverwarmend.
TV met een herkenbaar menselijk gelaat, het is schaars geworden, en o.a. daarom koesteren zoveel kijkers dit programma zo hard. Het is ingenieuze, verrassende en spannende televisie, gemaakt door de besten in hun vak. Maar het is bovenal menselijke televisie. Zolang het maar niet bovenmenselijk wordt, een grens die jullie uitstekend weten te bewaken.
Veel succes met de volgende reeksen, Gilles en voltallige mollenredactie!
Ik heb er alle vertrouwen in dat jullie zoals steeds vakwerk van de bovenste plank zullen leveren!
Maar voor het zover is, mogen we eerst nog heerlijk smullen van een kijkje achter de schermen!
Proficiat en bedankt voor al die verrassende mollenreeksen!
Is er een verrader op de set?
Voor jullie
